Laatste toevluchtoord voor zeevogels

Texel, begin juni 2023

Overal op aarde zijn vogels - symbolen van vrijheid en vreugde - aan het verdwijnen, tenzij we stoppen met het doden ervan, zullen ze nooit meer onze luchten en verbeelding verlevendigen. Het zijn sterns, meeuwen, kluten, jan-van-genten, jagers, zeekoeten, papegaaiduikers, scholeksters, eenden, ganzen, grutto's, fazanten, eksters, drieteen-trandlopers, ooievaars, kraanvogels, pelikanen, reigers, zwanen, mussen, duiven, merels, uilen, aalscholvers, futen, bonte strandlopers, kraaien, raven, zeearenden, haviken, valken, gieren, ze verdwijnen allemaal uit het landschap van onze huizen, bossen, zeekusten en gedachten. Het haalt zelden het nieuws en een wereld die gewend is geraakt aan steeds kleiner wordende biodiversiteit heeft niet goed opgelet.

Maar afgelopen voorjaar, in mei en juni, werd de wereld wakker geschud door schokkende berichten en hartverscheurende foto's van dode zeevogels die hun broedgebieden overal op het noordelijk halfrond bezaaiden, nergens zo levendig als in het natuurreservaat De Petten op het eiland Texel in Nederland, waar de kadavers van grote sterns op de grond lagen alsof ze midden in de vlucht dood uit de lucht waren gevallen:

Eiland Texel, begin juni 2022

Ornithologen en vogelbescherming-organisaties verklaarden: "Dit moet vogelgriep zijn," en ze droegen Hazmat pakken en maskers terwijl ze monsters verzamelden en met testapparatuur over de kerkhoven van de vogels zwierven, de duidelijke tekenen van het tegendeel negerend. Vogelgriep, zo verkondigden ze, is zo besmettelijk en dodelijk dat het zich in dagen over de wereld verspreidt en in weken hele kolonies doodt.

Ze negeerden het feit dat twee Nederlandse kolonies Toendra-riet-ganzen die slechts 20 mijl van elkaar verwijderd waren tijdens hetzelfde broedseizoen totaal verschillende resultaten hadden:

• Waterdunen, waar 7.000 broedende vogels volledig werden weggevaagd
• Yerseke Moer, waar de sterfte onder de kleinere kolonie nihil was.

Dat re in Frankrijk 3.000 grote sterns op Platier d'Oye volledig werden gedood, terwijl duizenden paren grote sterns in Polder de Sébastopol helemaal geen ziekte hadden. Dat vogelgriep een herfst- en winterziekte was en nooit eerder in de lente of zomer voorkwam. En dat het nog nooit eerder zoveel verschillende soorten vogels tegelijk had getroffen.

Toch was dit geen "vogelgriep", het was stralingsziekte van zendmasten, zoals gedocumenteerd in mijn nieuwsbrief van 28 juli 2022. Achttien nieuwe 4G-antennes waren toegevoegd aan drie zendmasten in De Petten, in het gebied waar de vogels broedden, waarna ze begonnen te sterven. En een groot aantal andere antennes en torens waren gericht op het reservaat vanaf de overkant van een drukke scheepvaartroute waarvan het verkeer veel gebruik maakt. Opvallend is dat er in Yerseke Moer geen zendmasten staan, er veel minder antennes op gericht zijn en het op een geïsoleerde locatie ligt, niet in de buurt van een grote haven en niet aan een scheepvaartroute.

Op dezelfde manier zijn er in Frankrijk recent tientallen nieuwe 4G- en 5G-antennes toegevoegd aan torens in de buurt van en op het reservaat van Platier d'Oye, vlakbij de haven van Calais, terwijl de Polder de Sébastopol op een geïsoleerd eiland ligt zonder torens, met weinig menselijke bewoners of bezoekers en ver van scheepvaartverkeer.

Een jaar later

In augustus 2022 ontdekten onderzoekers tot hun verbazing dat 600 paartjes zandsterns - van wie ten minste een aantal afkomstig was uit de kolonies die waren weggevaagd - zo laat in het seizoen hadden besloten het nog eens te proberen. Ze legden hun eieren en brachten in juli en augustus minstens 300 jonge vogels groot, met succes, op een nieuwe locatie op het eiland Texel, een strand bij de Prins Hendrik Zanddijk, eigendom van het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier (HHNK). En dit voorjaar in 2023 is de Prins Hendrik Zanddijk gevuld met bijna 3.000 broedparen Sandwich sterns, terwijl een tweede reservaat -- het eiland De Bliek in het Haringvliet -- meer dan 2.000 broedparen telt. Deze twee kolonies en vijf kleinere kolonies tellen samen ongeveer de helft van het aantal Sandwich sterns van voorgaande jaren. Ze doen het nu goed. Alle rampzalige broedgebieden van afgelopen voorjaar, waarvan er veel al jaren of decennia broedgebied waren voor deze soort, zijn verlaten.

Ruud van Beusekom van Vogelbescherming Nederland schreef op 5 juni 2023: "Het is opvallend: de gebieden met kolonies die vorig jaar zwaar getroffen waren door de vogelgriep zijn dit jaar leeg gebleven, waaronder die van Waterdunen (ZL), Wagejot en De Petten op Texel (NH), Griend en De Putten bij Camperduin (NH)”

Nu gaat iedereen ervan uit dat de vogels die dit jaar met succes hebben genesteld, immuniteit hebben verworven tegen het H5N1-griepvirus. Maar de gebieden die dit jaar door de sterns zijn uitgekozen, zijn stralingsarme gebieden. De Prins Hendrik Zanddijk, de enige broedplaats voor deze vogels dit jaar op Texel, is het rustigste, minst bezochte strand van het eiland. De dichtstbijzijnde antennes staan op ongeveer 3 kilometer afstand en door het geringe aantal bezoekers en schepen worden ze weinig gebruikt en stralen ze weinig uit. Ook De Bliek, in het Haringvliet, is een eiland zonder mensen en zonder antennes in een gesloten vaarwater dat door weinig schepen wordt bezocht.

Een andere afwijking die de onderzoekers niet verklaren is het feit dat het verwijderen van alle dode vogels uit de kolonies vorig jaar de sterfte verhoogde: "Vorig jaar bleek dat het verzamelen van kadavers in kolonies een negatief effect heeft op de verdere verspreiding van vogelgriep," schreef Odessa Langeveld op 12 mei van dit jaar. Met andere woorden, het laten rotten van met het virus besmette kadavers op de broedplaatsen verminderde de verspreiding van de ziekte, terwijl het verwijderen ervan de verspreiding juist deed toenemen. Maar niemand houdt er rekening mee dat de teams van arbeiders die dagelijks de karkassen verwijderden allemaal mobiele telefoons bij zich hadden en gebruikten, die niet alleen zelf straling uitstraalden, maar er ook voor zorgden dat de zendmasten op of nabij de locatie continu actief waren.

Het is goed om te herhalen dat nog nooit is aangetoond dat influenza, of het nu gaat om mensen, dieren of vogels, een besmettelijke ziekte is. In 1918, op het hoogtepunt van de Spaanse griep, mislukten pogingen van medische teams in Boston en San Francisco om de besmettelijke aard van de griep aan te tonen volledig. Zulke experimenten bij mensen werden gepubliceerd in het Journal of the American Medical Association, het Boston Medical and Surgical Journal en Public Health Reports. Zulke experimenten bij paarden werden gepubliceerd in Veterinary Journal.

De hoofdstukken 7, 8 en 9 van mijn boek, The Invisible Rainbow: A History of Electricity and Life, zijn gewijd aan een volledig, gedetailleerd onderzoek naar de geschiedenis en de wetenschap van influenza. Hoofdstuk 16, het langste hoofdstuk in het boek, is gedeeltelijk gewijd aan de effecten van elektromagnetische straling op vogels. Ik stel voor dat alle vogelbescherming-organisaties mijn boek aanschaffen en het aandachtig lezen.

Ik krijg berichten van waarnemers over de hele wereld over vogels die van zeekusten verdwijnen nadat er zendmasten zijn gebouwd. Gisteren kwam bijvoorbeeld deze e-mail van Manju Carrow, die schreef over een nieuwe toren van Verizon op een rustige kaap in Florida: "Ik ben vorige week naar Cape San Blas, Florida geweest. Ergens tussen april 2022 en voor 11 juni 2023 hebben ze een zendmast op de kaap geplaatst. Toegegeven, er zijn er 2 in de buurt, maar niet direct op de kaap. Ik ben er sinds 2020 5 keer geweest. De kaap heeft alleen huizen en wat kleine winkeltjes, geen hotels. Op alle stranden waar ik ooit ben geweest, zijn er veel vogels op het strand. Voor het eerst op een strand zag ik niet de kleine zandplevieren en andere vogels die meestal over het strand rennen als de golven uitslaan om naar de beestjes te pikken. Ik vertelde het aan een bewoner en die realiseerde zich eigenlijk hetzelfde, het was ze gewoon niet opgevallen. Toen ik me op dag één realiseerde dat ik de hele dag maar 2 vogels had gezien, dacht ik natuurlijk meteen aan de nieuwe toren.”

Als je verbonden bent aan een vogelbescherming-organisatie, stuur dan deze nieuwsbrief door naar de bestuursleden en het bestuur, en vraag hen contact met mij op te nemen. Deel deze info.

Arthur Firstenberg